ฃชาวประมงพื้นบ้านคือ ประชาชนที่อาศัยอยูบริเวณริมน้ำ ดำรงชีพด้วยการจับสัตว์น้ำสัตว์น้ำเพื่อการบริโภค เป็นอาหารและจำหน่ายเป็นการสร้างอาชีพ ชาวประมงพื้นบ้านเป็นการทำการประมงที่ต้องอาศัยและพึ่งพิงทรัพยากรธรรมชาติเป็นหลัก โดยเริ่มจากการต้องเรียนรู้ธรรมชาติ เรียนรู้ปรากฏการณ์ธรรมชาติ น้ำขึ้นน้ำลงดูดวงจันทร์และดวงดาว อาศัยการสังเกตสิ่งต่างๆรอบตัว ศึกษาและเรียนรู้ เพราะธรรมชาติทุกสิ่งรอบตัวล้วนแล้วแต่มีผลกระทบต่อวิถีชีวิตทั้งสิ้นเนื่องจากในอดีตนั้น การจะออกจับปลาต้องมีการศึกษาสภาพแวดล้อมต่างๆ เช่นสภาพอากาศเพราะอาชีพประมงพื้นบ้านถือวาเป็นอาชีพที่มีความเสี่ยง เวลาออกไปทำการประมงต้องเผชิญกับคลื่นลมและพายุในการทำการจับสัตว์น้ำโดยไม่มีการใช้เครื่องมืออุปกรณ์ในการป้องกัน และในการประดิษฐ์เครื่องมือในการจับสัตว์น้ำของชาวประมงพื้นบ้าน จะเลือกนอุปกรณ์ที่หาได้ง่ายในท้องถิ่นของตนมาทำ ส่งผลให้เครื่องมือในการจับสัตว์น้ำในแต่ละที่นั้นมีลักษณะเฉพาะถิ่นแตกต่างกนไปขึ้นอยู่กับวัสดุที่มีในแต่ละท้องที่ ขนาดของเครื่องมือหรืออุปกรณ์ในการประมงแบบพื้นบ้านจะเป็นเครื่องมือขนาดเล็กจนถึงขนาดกลางเนื่องมาจาก การทำการประมงชายฝั่งเป็นการทำการประมงขนาดเล็กเพราะการทำประมงในครัวเรือน ใช้แรงงานของคนเป็นหลัก อีกทั้งในการออกแบบเครื่องในการจับสัตว์น้ำเป็นเครื่องมือจับสัตว์น้ำประเภทปล่อยและรอดักจับ ซึ่งสามารถจับสัตว์น้ำได้ในปริมาณจำกัด และสามารถทำได้ในบริเวณแม่น้ำเจ้าพระยาและแม่น้ำสะแกกรัง เครื่องมือประมงพื้นบ้านจึงถูกออกแบบให้มีความเหมาะสมกบการจับสัตว์น้ำแต่ละชนิดได้อยางมีประสิทธิภาพและที่สำคัญไม่ส่งผลต่อสิ่งแวดล้อม อ่านเพิ่มเติม..
Post a Comment